Normal sezonun son iki haftasına girilirken Galatasaray takipçileriyle arasındaki puan farkını açmak, Orduspor ise Avrupa PlayOff grubuna girmek istiyordu. Ligin en iyi savunma anlayışına sahip takımlarından birinin karşısında Galatasaray'ın sekmeye uğrayıp uğramayacağı merak konusuyken çok rahat bir oyunla üç puanı hanesine yazdırdı ev sahibi takım ve oyun anlamında playoff lar öncesi güven vermeye devam etti diyebiliriz. Kendi adıma son haftalarda izlediğim en rahat maçtı, hem de iyi bir rakibe karşı, her ne kadar eksik olsa da.
Maça dair daha ayrıntılı konuşmak gerekirse; Elmander'in ilk 18'de olmasına rağmen antrenmansız olması ve ayrıca sakatlığının nüksetmesi halinde Süper Final'de ondan yararlanamama korkusu Baros'la maça başlamaya itmiş Fatih Terim'i. Sivasspor ve Trabzonspor maçlarında gördüğümüz gibi bu maçta da Baros ve Necati maça iyi bir ikili olarak başlayamadı. Bireysel olarak Necati güzel golünün yanında pres yaparak ve de ortasahaya kadar gelip top alarak takıma katkı vermeye çalışssa da Baros'la uyumsuzluğu takımın da daha fazla gol bulmasını engelledi. Özellikle zaman zaman çok iyi paslaşarak yaratılan bilinçli hücumların meyvesini vermemesinin sebebi de bu oldu kanımca. Yine de her şeye rağmen ilerideki ikili arasında asıl sırıtan eski göz bebeğimiz Baros'tu. Baros'u geldiği günden beri çok severim ama sanırım o da sezon sonu gideceğinin ya da gitmek zorunda kalacağının farkında. Açıkcası artık yıllık aldığı paranın hakkını veriyor mu bilemiyorum. Her neyse maça dönecek olursak, ileri ikili dışında ortasaha ve defans kurgumuz standartın üstündeydi. Orduspor ortasahasını çok kolay geçiyor olmamız, Hector Cuper'in cezayı Gosso'ya çıkartarak erken değişikliğe gitmesine sebep oldu. Orduspor tarafına dair söylenebilecek en önemli şey olarak, Bruno'nun formsuzluğu oyunlarını direkt etkiledi diyebiliriz, forvette Stancu'yu bir hayli arattı taraftarına eski Bank Asya gol kralı...
İkinci yarıya ise Fatih Terim, Baros-Sabri değişikliğiyle başlayarak formsuz Baros'un yerine iyi oynayan ortasahaya bir dinamik oyuncu daha katma amacının yanında, Elmander'i hemen riske etmek yerine ona ilerleyen dakikalarda ortasahadan yorulan bir oyuncuyu çıkartıp İsveçliyi maçın son bölümünde oynatma lüksünü verecek hamleyi yaptı. Devre yine ilk yarıda olduğu gibi Galatasaray'ın kontrolünde başladı ve ilk tehlike de yine Ömer Kunga'nın kaptırdığı topta Galatasaray'dan geldi. Topla buluşan Necati müsait pozisyonda topa çok kötü vurarak, ikinci yarıyı rahat oynamaya şansını tepti takımı adına. Bu pozisyondan sonra Orduspor biraz daha atak yapıp maçı dengelemeye çalışsa da bu girişimler Muslera'nın kontrolüyle biten orta girişimlerinden başka bir meyve veremedi açıkcası. Bu durum da Orduspor'un Culio, Stancu, Kabze gibi oyuncuların eksikliğini bir hayli hissettiği gerçeğini tekrar gözler önüne serdi denilebilir. Nitekim maçta daha çok stresten uzak olan ve kalitesini sahaya yansıtan taraf olan Galatasaray Sabri'nin güzel golüyle skoru 2-0'a taşıdı ve maçı daha rahat hale getirdi. Maçın o anından itibaren bitiş düdüğüne kadarsa Galatasaray oyunu rölantiye alıp, pozisyon bile vermeden önemli bir maçtan çok önemli üç puanı kolay bir şekilde hanesine hanesine yazdırdı.
Bir parantez de Sabri için açmak gerekirse, eleştirilerin bu kadar yoğunlaştığı dönemde sonradan oyuna girip istekli ve iyi bir oyun sergilemesinin dışında güzel bir golle takıma katkıda bulunması kendi adıma sevindirici bir durum oldu, umarım taşıdığı potansiyeli ve yüksek enerjisini daha doğru kullanıp, kendine güvenli bir şekilde bu takımın bir parçası olmayı sürdürür. Kim ne derse desin Sabri Galatasaray'ın çocuğu ve iyi ki öyle. En azından poposuyla top tutanların yanında adam gibi adam.
-001.JPG)
